ωδή στο φθινόπωρο ...2

Μου έχει λείψει μια αυθεντική φθινοπωρινή βόλτα με ζακέτα και το πρώτο κρυουλάκι να σε διαπερνά ... Οι πρώτες νότες της βροχής να κυριεύουν ακουστικές και οσφρητικές αισθήσεις, ενώ ταυτόχρονα η όραση εντυπωσιάζεται από τις νέες αποχρώσεις της φύσης... Τα πρώτα κιτρινιασμένα φύλλα , θύματα της νομοτελειακής αλλαγής των εποχών, να συνθλίβονται -κρατς κρατς- κάτω από τα κλειστά παπούτσια, στα οποία το πόδι προσπαθεί να συνηθίσει ότι έχασε για 9 μήνες την ελευθερία, που του προσέφεραν τα ανοικτά. Μου έχει λείψει το συννεφιασμένο τοπίο, που δημιουργεί μια εσωτερική μελαγχολία και νοσταλγία που γλυκαίνουν πάντα με μια ζέστη κούπα καφέ. Σκέψεις για τα νέα ξεκινήματα. ..γεννούν ελπίδα κ όνειρα τελικά ..οι χειμερινές συνθήκες σού δίνουν δύναμη να αντεπεξέλθεις. Σε σκληραγωγούν και στο τέλος της ημέρας σού δινουν μεγαλύτερη ικανοποίηση που κατάφερες κ διεκπεραίωσες και τις σημερινές σου υποχρεώσεις παρά το κρύο ή τη βροχή . Βγήκες λίγο πιο δυνατός από ο,τι το καλοκαίρι που σε καλομαθαίνει !
Καλό φθινόπωρο !!!
Μπορεί επιτέλους το καλοκαιρι να υποχωρήσει ...μαζί κ οι υπερβολικές του θερμοκρασίες !!! Την θάλασσα την ατενιζεις όλες τις εποχές και γίνεται πιο γοητευτική όταν είναι φουρτουνιασμενη
κ άμα θες να το επιταχύνω λίγο ακόμα ..μπορώ ! Ανυπομονώ , επίσης , να μυρίσω το καμένο ξύλο στον αέρα από τα τζακια που λόγω κρίσης όλο κ πιο συχνά καπνίζουν πια ...
Που μπορείς να το απολαύσεις ?
αττικό άλσος όπου στεγαζονται 2 καφέ ζεμπελιν και υάδες

άλσος βεικου

εθνικός κήπος

piu verde