Δενδρο-κομμώσεις

Κάποιος είχε την φαεινή ιδέα να κουρέψει με φαντασμαγορικό τρόπο τα δέντρα και το φύλλωμά τους  διαμορφώνοντας αφύσικα γεωμετρικά σχέδια, που ταιριάζουν σε άλλους οργανισμούς...αλλά όχι στα περήφανα, αδάμαστα και αυτόνομα... Δέντρα. 

Προσπάθησες να θάψεις κάτω από μια τσιμεντένια πλάκα τις ρίζες ενός δέντρου και διαπίστωσες
ότι το κράσπεδο ραγίζει...σπάει κ πετάγεται η ρίζα, ξανά, δυνατή. Το μόνο που μπορείς να υποτάξεις είναι το φύλλωμά του. Για λίγες ώρες μόνο, Άνθρωπε. 

Μυωπία

Είμαι μύωπας. Βγάζω τα γυαλιά οράσεως μου ευλαβικά. Βλέπω αυτά, που θέλω να δω. Κρατώ την επιλογή μου να ενεργοποιώ την φαντασία μου, για να λειτουργήσει το εσωτερικό μου -τρίτο;- μάτι. Αυτό δεν αντιστρέφει την πραγματικότητα, αλλά την περνάει σαν πληροφορία κ δεδομένο μέσα μου αντικατοπτρίζοντας την αλήθειά μου. Ψευδαίσθηση μόνο όσα βλέπω με τα γυαλιά μου. Χάνω τις λεπτομέρειες. Κερδίζω την ουσία.

Σαν άλλος Τειρεσίας, ενδέχεται πάντα να στρέψω τα μάτια της ψυχής μου προς τα ενδότερα και η συνειδητοποίηση της σήψης μου, να με τυφλώσει...

Έκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες - where the crawdads sing

19.55

Είμαι στις τελευταίες πενήντα σελίδες του βιβλίου. Του βιβλίου που δε μπορώ να αφήσω από τα χέρια μου και δε μπορώ να σταματήσω να διαβάζω, αλλά και που δεν θέλω να τελειώσει.

Φοβάμαι ότι κάτι δε θα εξελιχθεί όπως θέλω , λυτρωτικά , κ αυτό με κατατρώγει.

Με κάνει να ρουφάω και τις επόμενες σελίδες μανιωδώς, ελπίζοντας ότι θα ανατραπεί η ιδέα μου και δε θα έχει γραφεί κάτι από αυτά που φοβάμαι.

 

 

21.48

Τέλος. Το βιβλίο ολοκληρώθηκε. Καιρό είχε βιβλίο να με συνεπάρει τόσο. Διαβάζω όσο πιο συχνά μπορώ λογοτεχνικά βιβλία. Οκ, το παραδέχομαι. Μπορώ  100% πιο συχνά! Με πρόφαση τις σκοτούρες της καθημερινότητας παραμελούσα την αγαπημένη μου ασχολία, ή ορθότερα, της αφιέρωνα λιγότερο χρόνο.( Note to myself: Θα συστηματοποιήσω να μου κάνω  αυτό το δώρο έστω και μερικά λεπτά της ημέρας, κάθε μέρα.)

Επί τρεις μέρες καταναλώνω λαίμαργα το βιβλίο της Ντέλια Όουενς ( Delia Owens ), η οποία με έχει μαγέψει με το συγγραφικό της ταλέντο  και ακόμα περισσότερο με έχει καταπλήξει με το γεγονός ότι στα 70 της χρόνια αποφάσισε πρώτη φορά να γράψει μυθοπλασία και το έκανε τόσο αριστουργηματικά γεννώντας αυτό!!! Το καθηλωτικό μυθιστόρημα με μια πλοκή, που με έκανε να χάσω τον ύπνο μου και να αντιμάχομαι της νύστας μου για να ανακαλύψω τι κρύβεται στην επόμενη σελίδα και τι γίνεται στη ζωή της αγαπημένης μου πλέον ηρωίδας, της Κάιας. Η Όουενς δε δίστασε να ξεδιπλώσει τις γνώσεις της για την φύση και τα ζώα, που κατέχει ως ζωολόγος και φυσιοδίφης, σε εκτενείς περιγραφές. Ούτε μια στιγμή αυτές οι λεπτομερείς περιγραφές δεν κατήντησαν βαρετές. Τις φοβάμαι τις λεπτομέρειες. Συχνά με κουράζουν. Μόνο του Παπαδιαμάντη την λεπτομέρεια μέχρι τώρα παραδεχόμουν ως άξια διαστολής οφθαλμών. Ε λοιπόν, και τις σχοινοτενείς της Όουενς καθόλου δε τις θεώρησα υπερβολικές. Αντιθέτως, το βιβλίο της θα έχανε πολύ σε πλούτο, δίχως αυτές, γιατί χάριν σε αυτές εξυφάνθηκε η τέλεια ιστορία με συνοχή, αρχή, μέση και τέλος. Η πένα της είναι χαρακτηριστική και θα ανυπομονούσα να διαβάσω και επόμενο βιβλίο της. Πέραν του ότι κατάφερε να  με τραβήξει από το χέρι στον βαλτώδη κόσμο της, του ότι μου μετέφερε όλες τις μυρωδιές και τις εικόνες που θωρούσαν οι ήρωες, του ότι έπλασα με τα λόγια της στο μυαλό μου τον κόσμο της, στον οποίο σχεδόν  ταξίδεψα, με κλόνισε και με την ενστάλαξη της σοφίας της στο μυαλό και στην καρδιά μου. Συναισθήματα βαθιά και δυνατά εμφυτεύθηκαν εκεί που γεννιούνται τα συναισθήματα μέσα μας. Μέσα από ένα άλλο πρίσμα μού προσέφερε τη διαφορετική οπτική. Με έκανε να καταλάβω, να συναισθανθώ, να ερμηνεύσω συμπεριφορές και πρακτικές. Να αναλογιστώ τη δική μου θέση στον κόσμο και τη δική μου στάση σε καθημερινά θέματα. Εκεί  που συμβούλευα την ηρωίδα με έπιασα να ψέγω τον εαυτό μου.

Μέσα στο έργο της συμπλέκονται αρμονικά ποικίλα θέματα. Αδυνατώ να κατατάξω το έργο σε θεματολογία. Κοινωνικό; Ρομαντικό; Αστυνομικό; Ίσως και λίγο πολιτικό-ιστορικό; Σίγουρα πάντως   α ν θ ρ ώ π ι ν ο.

Απλό, άγριο, ωμό, ανεπιτήδευτο και αφτιασίδωτα αγνά ρομαντικό, όπου χρειαζόταν. Ένα καθαρό βιβλίο, που σέβεται τον αναγνώστη και δε του πουλάει στερεοτυπίες και κλισέ εύπεπτα. Ο καθρέφτης της κοινωνίας και της ανθρώπινης ουσίας. `

Επιστέγασμα: ένα διαμαντάκι που δεν πρέπει να λείψει από τη συλλογή σας. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Επιτρέψτε ελεύθερα στη συγγραφέα να διεισδύσει στα ψυχικά υποδόρια επίπεδά σας και αφήστε την να αγγίξει τις πιο λεπτές χορδές σας, γιατί το κάνει μετά μεγίστης προσοχής και δεξιοτεχνίας. Νοερά ταξίδια σε ονειρικούς κόσμους, πνευματικές αναζητήσεις σε μέρη μακρινά, κορύφωση αγωνίας που δε θα σου επιτρέψει να εκπληρώσεις τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις και απύθμενη συναισθηματική ενεργοποίηση, που οδηγούν στη συνειδητοποίηση της φύσης μας με απλό και πηγαίο τρόπο. Ό,τι δυσκολευόμουν καιρό να πω ή να καταλάβω, ενώ στροβιλιζόταν συγκεχυμένα στο μυαλό μου, ειπώθηκε από τη συγγραφέα αιφνιδιαστικά εύκολα. 

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Εκδόσεις: Δώμα

 

Ο Έρως, ο τροπο-ποιητικός

     Λυρικά ποιήματα και εξυμνητικά άσματα έχουν γραφεί για  να εγκωμιάσουν  τις μεταμορφωτικές επιδράσεις του Έρωτα στον άνθρωπο, που πληγώνεται από τα βέλη του μικρού σκανταλιάρικου Έρωτα. Από καταβολής κόσμου, τα έμπειρα και διαγνωστικά μάτια ποιητών και συγγραφέων διεισδύαν στην ανθρώπινη ψυχή και αναγνώριζαν την γενεσιουργό αίτια εξωτερικών αλλαγών, που απεικονίζονταν στην ανθρώπινη όψη όσων είχαν τεθεί στο στόχαστρο... sic! αδόκητα του λιλιπούτειου φτερωτού θεού. Ο Απουλήιος με τον συμβολικό του μύθου κατέστησε σαφές αυτό που είχε ψυχανεμιστεί σχετικά με την άρρηκτη σύνδεση της Ψυχής με τον Έρωτα και την ισχυροποίηση της πρώτης έναντι κάθε εμποδίου, για να ζεσταθεί λίγο δίπλα στο μοναδικό και παντοτινό της ταίρι. Σαν πηγή κρυφής δύναμης και θάρρους, ο Έρωτας τροφοδοτούσε την Ψυχή με γενναιότητα, ώστε να μπορεί να αντιστρατεύεται φυσικές δυνάμεις και κακουχίες, προκειμένου να σμίξει με τον Έρωτά της. Μέσα από τον μύθο φυσικά διαφαίνεται και η συμπόνοια ή κατανόηση, που δείχνει ο εκάστοτε περιβάλλων κύκλος προς τον ερωτευμένο. Σαν να νιώθουν την ευαισθησία του ερωτευμένου και να θέλουν να του συμπαρασταθούν ή να τον στέρξουν, ώστε να ευοδωθεί κι αυτός ο έρωτας, με την ιδέα ότι ο κόσμος γενικότερα θα γίνει πιο όμορφος κι ενάρετος, αν εκπληρωθούν ανθρώπινοι έρωτες. Έτσι, ίσως όλοι επωφεληθούν από τη διάχυτη αγάπη και αίσθημα ανιδιοτέλειας, που συντροφεύει τον έρωτα, κι ίσως έρθουν πιο ηλιόλουστες μέρες για όλους και τα όνειρα για έναν ανθρώπινο κόσμο πραγματωθούν.

Την θετική επενέργεια του έρωτα και κατ' επέκταση της αγάπης στα έμβια όντα τη διακρίνεις με γυμνό μάτι. Αρκεί να παρατηρήσεις τις λεπτομέρειες. Ο άνθρωπος γλυκαίνει. Αλλάζει ο τρόπος που κινείται και φέρεται. Μιλάει με διαφορετικό ρυθμό. Ανασαίνει με μεγαλύτερη όρεξη και δεν ξεφυσάει, απλώς εκπνέει. Η καρδιά του γίνεται πιο ανάλαφρη κ αυτό αποτυπώνεται στον αέρινο τρόπο, που θα περπατήσει και στην ίσια κορμοστασιά, που θα υψώσει. Γιατί τώρα αυτός ο άνθρωπος είναι περήφανος ενδόμυχα, που αξιώθηκε να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Περήφανος που μετείχε αυτού του προνομίου, που λειτουργεί σαν βάλσαμο και πανάκεια. Με λίγη παραπάνω αγάπη κάμπτονται οι περιττές αντιστάσεις και πέφτουν οχυρά, που εμποδίζουν το μάτι να ατενίσει αδεώς και ελεύθερα την ομορφιά όλου του κόσμου στα πέρατα της Γης και της ουράνιας σκεπής της. Όλα τα αρνητικά τελικά φαίνονται ήττονος σημασίας και τα προβλήματα, που ξεπροβάλλουν είναι αντιμετωπίσιμα. Δεν περπατά σκοτεινιασμένος, με φουρτουνιασμένα μάτια από άγχη και φοβίες, ούτε στέκεται σκυφτός και καμπουριασμένος - πτοημένος από τα βάρη της ζωής, γιατί ξαφνικά ο έρωτας τον έχει αποδεσμεύσει και ξελαφρώσει από αυτά. Είναι οπλισμένος πια με την πεποίθηση ότι δύναται να διαχειριστεί με την συμβολή των εταίρων οποιαδήποτε δυσχέρεια και αναποδιά καιροφυλακτεί.

Τον ερωτευμένο άνθρωπο τον καταλαβαίνεις αμέσως.

Ο έρωτας μπορεί να είναι ακόμα και με την ίδια την Ζωή. Θα είναι ανταποδοτικός σε κάθε περίπτωση και ωφέλιμος, για αυτό μην φοβηθείς να τον καλωσορίσεις, όταν σε κεραυνοβολήσει.

Floyd: ποια η θέσις μας όντως;

Δεν υπάρχει είμαι λίγο ρατσιστής ή πολύ. Δεν υπάρχει δεν εξεγείρομαι για έναν άδικο θάνατο / δολοφονία - βλ. Ζακ - , αλλά για έναν άλλον αγωνίζομαι. Γιατί δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά σε μερικά πράγματα. Είναι άσπρο ή μαύρο. Δε γίνεται να παρκάρεις μπροστά σε ράμπα για αναπηρικό αμαξίδιο, γιατί βαρέθηκες να κάνεις κύκλους, αλλά να σε ενόχλησε η δολοφονία του Floyd. Δε τα εξισώνω, αλλά από τα μικρά και τα καθημερινά χτίζεται ή κατακρημνίζεται η κουλτούρα του σεβασμού και της ανεκτικότητας προς το διαφορετικό. Αν στον καθημερινό σου βίο είσαι - έστω και "λίγο"- παραβάτης των δικαιωμάτων του συνανθρώπου σου ή λοξοκοιτάζεις τη διαφορετικότητά του, κατά με, δε μπορείς να ποστάρεις σήμερα "can't breathe".
Δεν είσαι λίγο ρατσιστής, είσαι ρατσιστής. Και δε θα σου πω εγώ τι να κάνεις ή τι να μην κάνεις, αλλά θα σου πω ότι αυτά τα ποστ σου, μου φαίνονται υποκριτικά. Και ο θυμός σου θα εξατμιστεί σύντομα και θα πάψεις να μάχεσαι για τα δικαιώματα των άλλων, σε λίγο, πάλι... και θα ξαναγίνει νέα δολοφονία, γιατί όταν θα έχει προηγηθεί άλλη αθέτηση δικαιώματος, που δεν άπτεται της αφαίρεσης της Ζωής βέβαια, εσύ δε θα έχεις μιλήσει, αλλά θα έχεις γνεύσει συγκαταβατικά δίνοντας το οκ. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι και η καθημερινή δράση μας έχει τον αντίκτυπό της.
Γι'αυτό πριν μιλήσεις αναλογίσου και κάνε την αυτοκριτική σου... Ποια είναι η θέση σου στον κόσμο; Εσύ τι κάνεις για αυτό, πέραν του να μην πνίγεις ο ίδιος κάποιον; Γιατί το να μην κάνεις αυτό δεν αρκεί πια.

Μήνυμα μιας εκπαιδευτικού... που ελπίζω να φτάσει στα αυτιά όλων των γονέων

Σχολές γονέων δεν υπάρχουν. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχουν. Είστε αυτοδίδακτοι. Αυτό δεν απενεχοποιεί τους γονείς που σφάλλουν. Κάθε γονέας οφείλει να είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του για το νέο πλάσμα, που έφερε στην ζωή και έχει ως αποστολή του την διάπλαση ενός ηθικού νέου μέλους μιας κοινωνίας, που δομείται σε πανανθρώπινες αξίες και ανθρωπιστικά ιδανικά.
Ξεκινάμε από την κοινή παραδοχή ότι ουδείς αλάνθαστος. Αν το θέλετε, και ουδείς άσφαλτος, κατά τη Λαίδη. Ωστόσο, πάντα πρέπει να καταβάλεται η μέγιστη προσπάθεια για διόρθωση του εκάστοτε λάθους. Παραδοχής και αποδοχής του, κατανόησής του και ανατροπής του. Δεν γεννηθήκατε γονείς ειδικοί στην ανατροφή των παιδιών σας. Βαδίζετε σε αυτό τον ρόλο, που σας δόθηκε, με τις προσωπικές σας πεποιθήσεις και βιώματά σας, όπως αυτά σας έχουν διαμορφώσει. Δεν αποκλείεται λάθη των δικών σας γονέων να σας έχουν στιγματίσει και να σας έχουν δημιουργήσει μια λαθεμένη εντύπωση του υποδειγματικού γονέα. Πριν κρυφτείτε πίσω από αυτά και δικαιολογηθείτε όμως, αναλογιστείτε αν αυτό αξίζει να διαιωνιστεί. Μερικές ακόμα τραυματισμένες ψυχές και ακρωτηριασμένες συνειδήσεις μόνο θα αναπτυχθούν. Η μετάγγιση των δικών σας αρνητικών εμπειριών στα παιδιά σας δε θα επιλύσει κανένα πρόβλημα. Η αποφυγή της πεπατημένης ίσως είναι η λύση. Μην θεωρείτε υπερβολικό το να αναμειχθείτε με επιστήμες, όπως η παιδοψυχολογία προκειμένου να φτάσετε σε ένα πρότυπο γονέα. Μοιάζει, τελικά, υποχρέωσή σας να το κάνετε. Τα παιδιά μας έχουν ένα απεριόριστο δυναμικό μέσα τους. Κάθε παιδί ανεξαρτήτως δυσκολιών, ιδιαιτεροτήτων ή ικανοτήτων. Έχουν έρθει σε αυτή την ζωή για κάποιο σκοπό και για κάτι είναι εντεταλμένα. Βοηθήστε τα να το ανακαλύψουν και να ξεδιπλώσουν τις δυναμικές πτυχές τους. Μάθετε τον τρόπο μελετώντας... Μην βαριέστε. Από τη στιγμή που γίνατε γονείς είναι υποχρέωσή σας να είστε οι καλοί γονείς.
Μερικοί γονείς με αγωνία πραγματικά ζωγραφισμένη στα μάτια τους αναρωτιούνται συχνά τι να κάνουν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους... Η απάντηση είναι απλή. Να είστε εκεί γι αυτά αρκεί. Να μη τα καταρρακώνετε στις αποτυχίες, να μην τα φορτίζετε με λέξεις-ταμπέλες, να μην τα ωθείτε στη διαμόρφωση μιας αρνητικής εικόνας για αυτά. Είστε ο πιο καταλυτικός παράγοντας για την διαμόρφωση της εικόνας τους. Αν γνωρίζατε τη δυναμικότητα της επίδρασης των λόγων σας πάνω τους, είμαι σίγουρη ότι θα τα τριπλοσκεφτόσασταν, πριν τα εκφράσετε.
Μη τα αποκαρδιώνετε! Ενθαρρύνετε τα, στηρίξτε τα ξανά και ξανά . Όσες φορές χρειάζονται. Εσάς έχουν για να βασιστούν. Αν δε το δουν από σας το καλό, πως να το διεκδικήσουν από τους υπόλοιπους στην ενήλικη ζωή τους; Μη τα καταδικάζετε στην έλλειψη αυτοεκτίμησης άθελά σας.
Ενημερωθείτε.
Θα βιώσουν την αδικία και θα γνωρίσουν την υποτίμηση στην ζωή τους, δεν πρέπει όμως από εσάς. Γιατί αν επιδείξετε αυτά και εσείς δε θα έχουν το κουράγιο να διεκδικήσουν τις αντιθετικές έννοιες, δικαιοσύνη και σεβασμό. Δε θα έχουν συνειδητοποιήσει την αξία τους.
Η συμβουλή μου είναι μια και απλή. Αποτελεί απόσταγμα της μέχρι τώρα εμπειρίας μου και συναναστροφής μου με τους μικρούς μας ήρωες. Μην τα αποθαρρύνετε! Μη τα χαρακτηρίζετε, μη τα στηλιτεύετε αυτά τα ίδια, αλλά τις πράξεις τους, που όμως δεν σκιαγραφούν την ποιότητα των ίδιων των παιδιών. Να είστε δίπλα τους στις δυσκολίες, τις οποίες μην ονομάσετε αποτυχίες.  Μην εστιάζετε στα λάθη τους, αλλά τονίστε τις θετικές πλευρές τους και προσπαθήστε να τα παροτρύνετε να οραματιστούν τον εαυτό τους και την πραγματική τους ταυτότητα με εξυψωμένα τα καλά στοιχεία τους και τις δυναμικές τους. Στην αναποδιά σταθείτε δίπλα τους και προσφέρετέ τους τον χώρο και τον χρόνο να κάνουν την επιθυμητή αναπλαισίωση, που θα τα ανασυγκροτήσει και θα τα κάνει να ριχτούν στην επόμενη μάχη του αέναου αγώνα της ζωής. Πείστε έμπρακτα το παιδί ότι αξίζει και ότι μπορεί! Και τότε, πιστέψτε με, θα μπορέσει όντως. Αρκεί να το πιστεύετε και να μην λανθάνει υποκρισία στα λόγια σας ή δισταγμός στα μάτια σας. Θα το καταλάβει, αν δε το εννοείτε και τα φτερά του θα είναι πάλι κομμένα. Ο "τρίτος παρατηρητής" είναι πάντα εκεί, σε κάθε σας συζήτηση και πιάνει βλέμματα και αισθήματα στον αέρα. Όταν έρθει η κρίσιμη ώρα αυτά θα εκραγούν στο μυαλό του. Η διάπλαση της εικόνας του εαυτού μας είναι μια διαδικασία, στην οποία οι γονείς συμβάλλουν με τις ιδέες που φυτρώνουν στον μυαλό μας. Αν οι ιδέες αυτές είναι αρνητικές, τότε οποιοσδήποτε ρόλος προκύψει στην μετέπειτα ζωή του, ως παιδί, ως γονέα, ως επαγγελματία, ως συντρόφου θα κατατρύχεται και θα υπονομεύεται από αυτήν την στρεβλή και μειονεκτική εικόνα.
Αν δε τα ενισχύστε εσείς, των οποίων η γνώμη μετράει πιο πολύ από όλους, τότε ποιος;
Αγαπήστε τα πραγματικά και αφήστε τα να αγαπήσουν τον εαυτό τους, στη συνέχεια. Αγκαλιάστε τις αδυναμίες τους και εστιάστε στην ενδυνάμωση του "είναι" τους.
Ωστόσο, και μια συμβουλή προς τα παιδιά : Μην ξεχνάτε ότι ... errare humanum est...! Με άλλα λόγια, το πλανᾶσθαι ἐστί ἁνθρώπινον.

Social distancing for the society!

Διανύουμε παγκοσμίως μια εποχή έκτακτης ανάγκης. Είμαστε αντιμέτωποι με έναν αόρατο εχθρό, μια ασύμμετρη απειλή, όπως τον ονομάζουν. Δεν πρόκειται για τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από έναν παντοδύναμο μικροσκοπικό ιό, που για να τον δεις απαιτείται η χρήση μικροσκοπίου. Το μέγεθός του τον εξυπηρετεί άψογα, ώστε να εισβάλλει μέσα στον οργανισμό μας, κρυμμένος μέσα σε σταγονίδια που αιωρούνται στον αέρα ή έχουν κατακαθίσει σε επιφάνειες. Ανυποψίαστοι εμείς, συνεχίζοντας τις κλασικές μας δραστηριότητες, αλλά και φυσιολογικές ενέργειες που κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, όπως το να αναπνέουμε αβίαστα ή να φέρνουμε το χέρι μας κοντά στα μάτια μας , παρέχουμε την πολυπόθητη πρόσβαση στον ιδιοτελή παθογόνο ιό. Εμείς, αποδεικνύοντας το μεγαλείο της ψυχής μας και του πολιτισμού μας, γινόμαστε ο ιδανικός ξενιστής για αυτόν(είπαμε…να είμαστε προγονόπληκτοι και να βαδίζουμε στα χνάρια του Ξένιου Δία, αλλά όχι και έτσι. Το πνεύμα αυτό θα μπορούσαμε να το επιδείξουμε αλλού). Και αυτός αντί να μας το ανταποδώσει με το να γίνει σύμμαχός συναποτελώντας τη φυσιολογική μικροχλωρίδα του οργανισμού μας σαν άλλους μικροοργανισμούς, τελικά ανάγεται στον ακαταμάχητο εχθρό με ένα πισώπλατο και ανέντιμο χτύπημα. Τέτοιος είσαι ρε; Σε βάζω μέσα μου με την αναπνοή και τελικά καταφέρνεις να μου τη δυσκολέψεις ή και να μου τη διακόψεις πλήρως;

Έχει αποδεκατίσει χιλιάδες ήδη κόσμου. Κατάφερε να προκαλέσει παγκοσμίως τον πανικό, να χτυπήσει τα καμπανάκια στους ιθύνοντες φορείς ενώ συνάμα κρούει και τις εκκλησιαστικές καμπάνες σε πένθιμους ρυθμούς, που μόνο ρίγη μπορούν να σκορπίσουν, σαν αυτά που διαπερνούν το ανθρώπινο σώμα, όταν πλήττεται από δαύτον. Συνεχίζει να διασπείρεται με αμείωτο ρυθμό. Περνά από χώρες σαν λαίλαπα, αφήνει τα σημάδια του και η ανθρωπότητα συνεχίζει κατατρεγμένη, τραυματισμένη, στιγματισμένη… Φτάνει σε άλλες  ηπείρους και με ιμπερεαλιστικό ηθικό κατακτά νέα εδάφη. Ισχυροποιείται απέναντι σε μια ανθρωπότητα που τρέχει να τον προλάβει. Να προλάβει τις σωματικές, ψυχικές και ηθικές του βλάβες. Επιστρατεύεται ο επιστημονικός νους και καταθέτει όλες τις πιθανές ιδέες του για την κατασκευή ενός φαρμάκου ή ενός εμβολίου που θα αναχαιτίσει την φαρμακερή πορεία του. Όσο χειμαζόμαστε, αυτός επιβιώνει παρασιτώντας και γελά χαιρέκακα μιας και  έχει σκορπίσει τόση αναστάτωση και τόσο φόβο… Ενδυναμώνεται όσο τα κράτη αφοπλίζονται. Δε την περίμεναν την νέα πανδημία, βλέπεις, και έχουν διαθέσει όλους τους οικονομικούς πόρους σε πολεμοφόδια και άλλα πολιτικά συμφέροντα, αγνοώντας την παράμετρο αυτού του διαφορετικού πολέμου, που όπως φαίνεται θερίζει πιο αποτελεσματικά και από λανθάνουσα/υποβόσκουσα νάρκη. Ολιγωρίες εξαιτίας οικονομικών συμφερόντων και πιθανές δυσλειτουργίες των κρατικών μηχανισμών μετά από εγκλεισμό  του παρέχουν την δυνατότητα να διασπαρεί αθόρυβα και να εκτελέσει το έργο του, που σε συνάρτηση με την εκάστοτε κρατική ανεπάρκεια και εξοπλιστική ένδεια αποκτά δολοφονικές διαστάσεις.

Μένουμε σπίτι γιατί οι ειδικοί έχουν αυτό συστήσει ως το βασικό όπλο, που μπορεί να σκαρφιστεί ο εχέφρων ανθρώπινος νους. Προσπαθούμε να φανούμε εξυπνότεροί του προτάσσοντας την άμυνα προς το παρόν αντί της επίθεσης. Το να μένεις σπίτι δε μπορεί να είναι και τόσο δύσκολο… Αλίμονο σε όσους δε διαθέτουν μια εστία και μια στέγη. Αλίμονο σε όσους βιώνουν αντιξοότητες μες τα σπίτια τους αντί να πρυτανεύει η οικογενειακή θαλπωρή, έγνοια και αγάπη. Αλίμονο σε αυτούς και αυτές που έβρισκαν γαλήνη αποκλειστικά σε μια βόλτα απομακρυσμένοι από το προσωπικό τους δράμα.

Οι υπόλοιποι μάλλον θα έπρεπε να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε, ιδίως τώρα που όλα φαίνεται να διακυβεύονται. Η συνύπαρξη πολλές φορές μπορεί όντως να γεννήσει δυσφορία και ενδοοικογενειακές συγκρούσεις, ειδικά υπό το βάρος του άγχους και του τρόμου, που αναπαράγεται διαρκώς δίπλα μας και μας λυγίζει. Σαν Έλληνες δε το έχουμε βιώσει -ακόμα τουλάχιστον- στο μέγεθος που γείτονες χώρες το αντιμετωπίζουν. Όμως, μόνο συγκίνηση και βαθιά θλίψη μπορούν να μας δημιουργήσουν οι αδιανόητα σπαρακτικές αφηγήσεις νοσούντων ή των φροντιστών τους. Συνιστάται η ψυχραιμία μέσα στα σπίτια, η καλή πρόθεση και η διαλλακτικότητα. Social distancing ή μήπως κοινωνική σύσφιξη τελικά;

Μη φέρνουμε το social distancing σπίτι μας. Δείξτε τα πραγματικά σας συναισθήματα.  Εξωτερικεύστε το πόσο φοβάστε για την υγεία του πλησίον σας και αποτινάξτε την απρόσωπη, κρύα μάσκα που φοράμε στην καθημερινότητα. Δε θα ήταν ντροπιαστικό να μιλήσουμε στους δικούς μας με την ιδέα ότι δεν είναι δεδομένοι. Η ταπείνωσις είναι ευγενής και εξυγιαντική αρετή. Ανοιχτή αγκαλιά και χέρι στην καρδιά, γιατί σε τόσο πενιχρούς καιρούς τί άλλο μπορεί να αμβλύνει την φρίκη που νιώθουμε; Τι άλλο μπορεί να κάμψει τον φόβο που αναρριχάται μέσα μας και μας δημιουργεί πλασματικά συμπτώματα της γενεσιουργού αιτίας του ίδιου του φόβου;

Μέσα από αυτή τη δοκιμασία ας βγούμε καλύτεροι! Καλύτεροι άνθρωποι, συνάνθρωποι, συγγενείς, σύντροφοι, φίλοι, γείτονες, επαγγελματίες με αίσθημα κοινωνικής συνείδησης, συνεισφοράς, αλληλεγγύης, συμπαράστασης. Το όλον προέχει του μέρους και ας γίνει αυτό κοινός τόπος! Ο κορωνοϊός φορώντας την κορώνα του ζει και βασιλεύει. Ο Άνθρωπος όμως μπορεί να τον υποτάξει και, έστω και τώρα, θα το κάνει.