Floyd: ποια η θέσις μας όντως;

Δεν υπάρχει είμαι λίγο ρατσιστής ή πολύ. Δεν υπάρχει δεν εξεγείρομαι για έναν άδικο θάνατο / δολοφονία - βλ. Ζακ - , αλλά για έναν άλλον αγωνίζομαι. Γιατί δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά σε μερικά πράγματα. Είναι άσπρο ή μαύρο. Δε γίνεται να παρκάρεις μπροστά σε ράμπα για αναπηρικό αμαξίδιο, γιατί βαρέθηκες να κάνεις κύκλους, αλλά να σε ενόχλησε η δολοφονία του Floyd. Δε τα εξισώνω, αλλά από τα μικρά και τα καθημερινά χτίζεται ή κατακρημνίζεται η κουλτούρα του σεβασμού και της ανεκτικότητας προς το διαφορετικό. Αν στον καθημερινό σου βίο είσαι - έστω και "λίγο"- παραβάτης των δικαιωμάτων του συνανθρώπου σου ή λοξοκοιτάζεις τη διαφορετικότητά του, κατά με, δε μπορείς να ποστάρεις σήμερα "can't breathe".
Δεν είσαι λίγο ρατσιστής, είσαι ρατσιστής. Και δε θα σου πω εγώ τι να κάνεις ή τι να μην κάνεις, αλλά θα σου πω ότι αυτά τα ποστ σου, μου φαίνονται υποκριτικά. Και ο θυμός σου θα εξατμιστεί σύντομα και θα πάψεις να μάχεσαι για τα δικαιώματα των άλλων, σε λίγο, πάλι... και θα ξαναγίνει νέα δολοφονία, γιατί όταν θα έχει προηγηθεί άλλη αθέτηση δικαιώματος, που δεν άπτεται της αφαίρεσης της Ζωής βέβαια, εσύ δε θα έχεις μιλήσει, αλλά θα έχεις γνεύσει συγκαταβατικά δίνοντας το οκ. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι και η καθημερινή δράση μας έχει τον αντίκτυπό της.
Γι'αυτό πριν μιλήσεις αναλογίσου και κάνε την αυτοκριτική σου... Ποια είναι η θέση σου στον κόσμο; Εσύ τι κάνεις για αυτό, πέραν του να μην πνίγεις ο ίδιος κάποιον; Γιατί το να μην κάνεις αυτό δεν αρκεί πια.