"Μουντζουρώνουν" ένα χαρτί, σου λέει, και βουτάνε στο υπερεγώ τους. Από την πρώτη γραμμή πετυχαίνουν τον στόχο. Τον στόχο, που όλοι οι υπόλοιποι, όσο κι αν προσπαθούμε, χάνουμε πανηγυρικά. Αυτοί τον προσεγγίζουν και αρχίζουν περνώντας το μολύβι τους -ξανά κ ξανά από τα σημεία- να σκιαγραφούν την προσωπικότητά τους. Όσο πυκνώνει το πορτρέτο, τόσο ξετυλίγεται η ψυχή, σαν πεπλεγμένο πουλόβερ με μια κλωστή, που εξέχει. Όταν ολοκληρωθεί είναι πια γυμνή μπροστά στα μάτια του κατόχου της και συνάμα του δημιουργού του έργου. Η διαδικασία τον έκανε να διεισδύσει στα πιο απόκρυφα σημεία του εσωτερικού του κόσμου και να φωτίσει τις πιο σκοτεινές κοιλότητες του. Κάπου εκεί μέσα κρύβεται και η καρδούλα του, την ουσία της οποίας καλείται να αποτυπώσει στα μάτια του εικονιζόμενου προσώπου, σαν ένα ημιδιαφανές πέπλο, που καλύπτει το σκεπτικό βλέμμα. Μυαλό, φρόνηση, λογική και παράλογο, συναισθήματα και τάσεις, συμπεριφορές και ανεκπλήρωτα θέλω, όνειρα και φοβίες, αποφαντικές προτάσεις και ερωτηματικές... όλα αντιμέτωπα με το αρειμάνιο πρόσωπο του σκιτσογράφου.
Τυχερός ο καλλιτέχνης. Ταξιδεύει στα άδυτά του και έχοντας πάντα στο πλευρό του τον εαυτό του, αγέρωχο και ειλικρινή σύμμαχο, αυτοπροστατεύεται. Ένα είδωλό σου βρίσκεται εκεί, έτοιμο να σε νταντέψει, να σε νανουρίσει τις δύσκολες νύχτες, να σε μαλώσει για τις κακοτοπιές και τις αβλεψίες, να σε καθοδηγήσει, να σε στέρξει, να σε ξυπνήσει... Είναι εκεί να συνομιλήσει σιωπηλά και να αποκαλύψει μια αλήθεια, που αγνοείς. Είναι εκεί όλες οι αλήθειες πια, συγκεντρωμένες στο βλέμμα της καρδιάς.
Οι υπόλοιποι, αμέριμνοι κοινοί θνητοί άνθρωποι, ας καούμε στην προσπάθεια μέχρι να συντριβούμε από την ετεροχρονισμένη αποκάλυψη σε κάποια προχωρημένη ηλικία, χωρίς να έχουμε δίπλα μας μια νεανική αυτοπροσωπογραφία μας να μας θυμίζει τον αναλλοίωτο -ακόμα- εαυτό μας ατενίζοντας το προσωπείο μιας εκδοχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου